The Outfit เครื่องแต่งกาย

ภาพยนตร์ไม่ค่อยจะเก๋ไก๋เท่า “The Outfit” นักสืบผู้มั่งคั่งและคาดเดาไม่ได้อย่างต่อเนื่อง ซึ่งออกแบบด้วยความพิถีพิถันแบบเดียวกับที่พบในกระดูกของชุดสูทธรรมดาที่หลอกลวง (ถ้าคุณจะยกโทษให้สำหรับการเล่นสำนวนในทันที) เป็นเรื่องน่าแปลกใจที่ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นผลงานชิ้นแรกของนักเขียน เกรแฮม มัวร์ นับตั้งแต่ภาพยนตร์ระทึกขวัญสงครามโลกครั้งที่สองของเขาเรื่อง

“The Imitation Game” สมควรได้รับรางวัลออสการ์สาขาบทภาพยนตร์ดัดแปลงยอดเยี่ยมในปี 2558 ที่นี่ เขายังถือว่า การกำกับงานเป็นครั้งแรกและด้วยความสุขุม การตัดและเย็บช่างกัดเล็บเพียงแห่งเดียวที่พูดเกินจริงด้วยความขยันหมั่นเพียรแบบเดียวกับที่เขามอบให้กับผู้ชนะรางวัลดังกล่าว

อันที่จริง มัวร์และโจนาธาน แมคเคลนผู้ร่วมเขียนบทของเขาทำงานอย่างมหัศจรรย์กับบท “The Outfit” ผ่านโครงเรื่องที่ค่อยๆ หนาขึ้นซึ่งไม่ค่อยแสดงให้เห็นรอยตะเข็บ เป็นปริศนาที่ดูเหมือนเขาวงกตในภาพยนตร์ ซึ่งเชิญชวนผู้ชมอย่างรวดเร็วสำหรับรอบที่เกี่ยวข้องกับ Cluedo ที่คลี่คลายภายในเสื้อผ้าชิคาโกที่มีควันหนาทึบและสนิทสนมซึ่งแต่งกายให้กับลูกค้าที่มั่งคั่งในทศวรรษที่ 1950

ปรมาจารย์ผู้อยู่เบื้องหลังสินค้าสั่งตัดขนาดเล็กแต่พิเศษสุดคือลีโอนาร์ด เบอร์ลิง (มาร์ก ไรแลนซ์ ปากแข็งจนน่าตกใจและเผชิญหน้าเหมือนอยู่ใน “Bridge of Spies”) ช่างตัดเสื้อจากตระกูลซาวิล โรว์ ผู้ซึ่งทิ้งบ้านของเขาในลอนดอนเพื่อ รัฐหลังสงครามโลกครั้งที่สอง เห็นได้ชัดว่าพวกนาซีเป็นเหตุผลหลักในการจากไปของเขา กางเกงยีนส์สีน้ำเงิน (แม้ว่าจะไม่ใช่สิ่งที่เป็นที่ยอมรับในตอนนั้น)

ที่ขู่ว่าจะเลิกกิจการ อย่างที่เขาพูดนั้นเป็นอีกเรื่องหนึ่ง

แต่ครูซาร์ผู้เก่งกาจพบร่องของเขากลับมาในศิลปะ Windy City ของเขาหลังจากเกิดโศกนาฏกรรมลับบางอย่าง ตราบใดที่คุณไม่เรียกเขาว่าช่างตัดเสื้อ เขาเป็นใคร แค่ชายเสื้อกางเกงและแก้ไขกระดุม และเรียกเขาว่าช่างตัดเสื้ออย่างถูกต้อง ทั้งหมดจะผ่านไปด้วยดี

บนพื้นผิว ความหมายดังกล่าวดูเหมือนจะเป็นละครที่ใหญ่ที่สุดในชีวิตที่คาดไม่ถึงของ Burling โดยส่วนใหญ่ใช้เวลาอยู่ในห้องด้านหลังที่มีรายละเอียดประณีต (แต่งตัวด้วยสัมผัสอันมหัศจรรย์ของนักออกแบบงานสร้าง Gemma Jackson ในโทนสีครีม อูฐ และสีน้ำตาล) รอบโต๊ะตัด ซึ่ง Burling ปฏิบัติเหมือนเตียงผ่าตัดในขณะที่เขาทำงานกับม้วนผ้าดีลักซ์ที่มีความแม่นยำในการผ่าตัด (ในซีเควนซ์ที่เกี่ยวข้องมากที่สุดตอนหนึ่งของภาพยนตร์ ข้อมูลอ้างอิงนี้ทำให้เกิดผลตามตัวอักษรในช่วงเวลาตึงเครียดอันน่าทึ่งไม่กี่นาที)

แต่ไม่นานนักที่เราจะตระหนักว่าช่างฝีมือเก่านั้นผสมผสานกับสิ่งที่มากกว่าการเย็บและรูปแบบการตัด พวกอันธพาล โดยเฉพาะตระกูล Boyle รอยเจ้านายที่ดูเหมือนจะใจเย็นของไซมอน รัสเซลล์ บีล ริชชี่ ลูกชายผู้เอาแต่ใจของเขา (ดีแลน โอไบรอัน) และคนในตระกูล ฟรานซิส (จอห์นนี่ ฟลินน์) และมังค์ (อลัน เมห์ดิซาเดห์) สร้างสถานที่ร่วมกันของเขาบ่อยๆ โดยใช้เวิร์กช็อปของเขาเป็น

ศูนย์กลางการสื่อสารที่ปลอดภัยเพื่อฝากข้อความและแพ็คเกจสำหรับสมาชิกในครอบครัวอาชญากรรม Burling รักษาธุรกิจของตัวเองให้ต่ำต้อยควบคู่ไปกับสิ่งเลวร้ายเหล่านี้ พยายามทำตัวเป็นแบบอย่างของพ่อสำหรับ Mable ผู้ช่วยร้านของเขา ( Zoey Deutch ที่ยอดเยี่ยม) ซึ่งเขามองว่าเป็นลูกสาว แต่เขาดูเหมือนมากกว่าที่เขายอมรับ ในขณะเดียวกัน Mable ที่ซับซ้อนก็มีแผนของตัวเอง เธอแทบรอไม่ไหวที่จะออกจากชิคาโกและอาจจะไปปารีส และดูเหมือนว่าเธอมุ่งมั่นที่จะทำทุกอย่างเพื่อความฝันของเธอ

ถ้าทุกคนสามารถอยู่อย่างราบรื่นและใช้งานได้เหมือนฉากเปิดตัวของภาพยนตร์ แต่เมื่อชิ้นส่วนต่างๆ หลั่งไหลเข้ามาในช่วงเวลาประมาณหนึ่งวัน (และอีกครั้งในที่เดียว) เราพบข้อมูลเกี่ยวกับครอบครัวอาชญากรที่เป็นคู่แข่งกัน องค์กรอาชญากรรมชั้นยอดที่เรียกว่า “เครื่องแต่งกาย” ที่ Boyles ต้องการเป็นส่วนหนึ่ง

เช่นเดียวกับหนูที่เป็นไปได้ บันทึกการสนทนาที่กล่าวหาเกี่ยวกับสิ่งใหม่ที่เรียกว่าเทปคาสเซ็ตและส่งผ่านไปยังเอฟบีไอ อะไรที่อาจผิดพลาดได้เมื่อมีเรื่องอย่างการฆาตกรรม เงิน และเดิมพันที่โรแมนติกเข้ามาเกี่ยวข้อง

ความสนุกส่วนหนึ่งของ “The Outfit” คือลักษณะการต่ออายุตัวเองอย่างต่อเนื่องซึ่งจะทำให้ผู้ดูคาดเดาไปจนวินาทีสุดท้าย และการสังเกตเกรแฮมบนเก้าอี้ของผู้กำกับก็เยี่ยมมาก เรียบเรียงความลึกลับของภาพยนตร์เรื่องนี้ด้วยตาที่ตื่นตระหนก อันที่จริงแล้ว สิ่งที่อาจเป็นละครเวทีกลายเป็นบางสิ่งที่ราวกับเป็นภาพยนตร์ในมือของเขา

มีรายละเอียดมากมายในสิ่งที่มัวร์เลือกที่จะแสดงกับซ่อน ใบหน้าที่เขาเพ่งเล็งอยู่และวิธีที่เขาปิดกั้นฉากของเขา เครื่องแต่งกายของภาพยนตร์เรื่องนี้น่าประทับใจพอๆ กัน ซึ่งประดิษฐ์ขึ้นด้วยความแม่นยำของยุคสมัยที่ชวนให้เวียนหัวโดยโซฟี โอนีลและแซค โปเซน ดีไซเนอร์แฟชั่นชื่อดัง ในท้ายที่สุด คุณปล่อยให้ “The Outfit” รู้สึกเหมือนคุณได้เห็นบางสิ่งที่มั่งคั่ง มีเสน่ห์ และหรูหรา สำหรับภาพยนตร์ที่เกี่ยวข้องกับธุรกิจด้วยทรัพยากรที่จำกัด ถือว่าประสบความสำเร็จทีเดียว